Θ.Καράογλου:«Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΠΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΡΙΣΕΙ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΠΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΡΙΣΕΙ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»

Ζούμε σε μια χώρα στην οποία κατά την προεκλογική περίοδο οι πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι μετωπικές και παθιασμένες. Μόνο που είναι άλλο πράγμα να ανταλλάσεις επιχειρήματα και τελείως διαφορετικό να προσπαθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή η δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη, να οδηγήσει τη χώρα στον πολιτικό… κατήφορο.

Γράφει για το e-koufalia.gr o βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης Ν.Δ.   Θεόδωρος Καράογλου

Όταν είδα στα δελτία ειδήσεων τον Αλέξη Τσίπρα να μπαίνει στο κλειστό γήπεδο της Πάτρας, για την πολιτική του ομιλία, υπό τους ήχους του ύμνου του ΕΑΜ, σχολίασα ότι πρόκειται για μια γραφικότητα…. Όταν, όμως, άκουσα τον Χρίστο Σπίρτζη να παραληρεί υποστηρίζοντας πως θα… επαναφέρουν τη Δημοκρατία, «είτε με το καλό είτε με το άγριο», αντιλήφθηκα ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια απόπειρα να «χτιστεί» το αφήγημα μιας πραγματικής μελλοντικής εκτροπής.

Η φράση του Χρίστου Σπίρτζη είναι βαθιά αντικοινοβουλευτική και ταυτόχρονα απειλητική, διότι μαρτυρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των επικείμενων εθνικών εκλογών που θα αναδείξουν πρώτο κόμμα τη Νέα Δημοκρατία και Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ακόμα και αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν το πράξει ευθέως, ευελπιστεί πως με την εμφυλιοπολεμική ρητορική που χρησιμοποιεί θα σπείρει στην κοινωνία την αμφιβολία που προσδοκά να οδηγήσει στη διαίρεση και τον διχασμό του εκλογικού σώματος. Γι’ αυτό ρωτώ ευθέως τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποδεχθούν το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας το βράδυ των εκλογών με την προφανή νίκη της Νέας Δημοκρατίας ή θα συνεχίσουν τον «ανένδοτο»; Γιατί το να υπονοείς «νοθεία» ή να μιλάς για «πιασμένους» δεν είναι μια προεκλογική κουβέντα… παραπάνω η οποία ειπώθηκε και ξεχάστηκε, αλλά μια συστηματική προσπάθεια να «δηλητηριαστεί» η κοινή γνώμη και να φανατιστεί ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού τους ακροατηρίου ώστε να πιστέψει ότι η εκλογική μάχη χάθηκε εξαιτίας «υπόγειων» διαδρομών και δόλιων τρόπων που σκαρφίστηκαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.

Η πιο ηχηρή απάντηση σε αυτό το νοσηρό αφήγημα πρέπει να είναι η μαζική συμμετοχή της κοινωνίας στην εκλογική διαδικασία. Ασφαλώς ο πολιτικός διάλογος πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της Δημοκρατίας και της προόδου, μα είναι αδιαμφισβήτητο ότι κανείς δεν χρειάζεται να επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα, γιατί η Δημοκρατία δεν υποχώρησε ποτέ από το 1974 μέχρι σήμερα. Είναι παρούσα, ισχυρή, λειτουργούσα και αδιαμφισβήτητη, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης και κοινωνικής αναστάτωσης, με αποτέλεσμα επί σχεδόν 50 χρόνια να διεξάγονται άψογες εκλογές.

Όσον αφορά στο ελάττωμα της Αριστεράς να κρατά για τον εαυτό της το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζει τι είναι σωστό και τι λάθος, την απάντηση θα τη λάβουν στην κάλπη, διότι σε τελική ανάλυση η κρίση του λαού στις Δημοκρατίες είναι αδιαπραγμάτευτα σεβαστή.  Τελικά το περίφημο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «δικαιοσύνη παντού» κρύβει το «ολοκληρωτισμός παντού».

ΥΓ: Πόσο δίκιο είχε αυτός που έγραψε ότι «αν η Αριστερά πρόκειται κάποτε να ανανεωθεί αληθινά, πρέπει να αρχίσει έντιμα να συζητά για τον εαυτό της, αντί να αυτοαθωώνεται διαρκώς, είτε εφευρίσκοντας δικαιολογίες για τις ιστορικές αποτυχίες της είτε αποδίδοντας τις σε στρεβλώσεις της… άμεμπτης ιδεολογίας της».