ΣΕΔΙΠ Κουφαλίων:Μέρος 1ο

Του Στέφανου Θ. Ηλιάδη

2007

Φωτιά ξεσπάει σε κεντρικό σημείο στα Κουφάλια σε κατάστημα απέναντι από την σημερινή πιάτσα ταξί.Εκείνη την στιγμή μια παρέα φίλων μεταξύ των οποίων και ο πυροσβέστης Κώστας Τσάγκαλος έτυχε να βρίσκονται σε κοντινό σημείο.Αμέσως τρέξανε και με πυροσβεστήρες και ότι άλλα πρόχειρα μέσα βρήκαν κατόρθωσαν να περιορίσουν την φωτιά μέχρι να φτάσει η πυροσβεστική.Αν δεν ήταν αυτή η παρέα ίσως η καταστροφή να ήταν ολοκληρωτική…..

Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του ΣΕΔΙΠ (Σύλλογος Εθελοντών Διασωστών Πυροσβεστών).

Μετά απ αυτό το συμβάν και επειδή λίγο καιρό πριν είχε καταστραφεί ολοσχερώς σοφίτα στα Κουφάλια από φωτιά , έπεσε η ιδέα για δημιουργία μιας εθελοντικής πυροσβεστικής ομάδας.

Καταλυτικό ρόλο για το ξεκίνημα αυτής της ομάδας έπαιξαν, εκτός από την παρουσία ενός “δικού μας” ανθρώπου στο σώμα (και σημερινού διοικητή της πυροσβεστικής υπηρεσίας Γιαννιτσών ) κ.Τσάγκαλου , το ενδιαφέρον τριών φίλων.Οι συντοπίτες μας, Τοπτσής Δημοσθένης,Κανάκογλου Χρήστος και Βαντσιούρης Αλέξανδρος απευθύνθηκαν στον κ.Τσάγκαλο και ζήτησαν να μάθουν λόγω της ιδιότητας του, τι προδιαγραφές πρέπει να έχει ένα πυροσβεστικό όχημα.

Αφού έγινε η σχετική έρευνα βρέθηκε όχημα στην Ολλανδία.Το συνολικό κόστος μαζί με μεταφορά, ταξινόμηση και όλα τα σχετικά, έφτασε τις 15.000 ευρώ και καλύφθηκε εξ ολοκλήρου από τους τρεις φίλους.

Ο εξοπλισμός του οχήματος για να είναι ικανό για πυρόσβεση, έγινε με προσπάθειες και ενέργειες του κ.Τσάγκαλου, από διάφορα υλικά που κατάφερε να συγκεντρώσει.

Έτσι λοιπόν μετά από κάποιο διάστημα το όχημα ήταν έτοιμο να ανταποκριθεί στο σβήσιμο μιας απλής φωτιάς.

Οκτώβριο του 2007  ιδρύεται επίσημα ο ΣΕΔΙΠ με αντικείμενα: πυροσβέσεις, διασώσεις, δενδροφυτεύσεις, αιμοδοσίες .Τα ιδρυτικά μέλη ήταν 25 , ενώ στην συνέχεια ο αριθμός έφτασε τα 120!

Επί διοικήσεως του δήμου από τον κ.Μπελίδη το όχημα έγινε δωρεά προς τον τότε δήμο Κουφαλίων και στην συνέχεια έγινε παραχώρηση χρήσης του στον ΣΕΔΙΠ.(διαδικασία που έπρεπε να γίνει για να μπορεί το όχημα να κινηθεί)

Ακολούθησαν οι απαραίτητες εκπαιδεύσεις των εθελοντών με την βοήθεια αξιωματικών της πυροσβεστικής .Από εξοπλισμό τα μέλη δεν είχαν ούτε τα βασικά .Ούτε κράνη, ούτε ειδικές στολές πυρόσβεσης.Μόνο κάποιες φόρμες εργασίας που ήταν δωρεά δημοτών.

Ο ΣΕΔΙΠ στεγάστηκε σε κτίριο που παραχωρήθηκε από την ΔΕΥΑΚ , δίπλα σχεδόν από το κτίριο των σημερινών ΚΕΠ.

Στην αρχή ήταν μια αποθήκη παρατημένη και με πολύ προσωπική εργασία των εθελοντών και δωρεές δημοτών διαμορφώθηκε ο χώρος.

Η προσφορά των κατοίκων ήταν συγκινητική, αφού αγκάλιασαν από την αρχή αυτή την προσπάθεια.

Κατά το παρελθόν είχαν γίνει ενέργειες να γίνει πυροσβεστικός σταθμός στα Κουφάλια, αλλά δεν δόθηκε άδεια, καθώς δεν υπάρχει μεγάλη δασική περιοχή κοντά, δεν υπάρχει έντονη βιομηχανική δραστηριότητα και είναι σχετικά κοντά οι σταθμοί των Γιαννιτσών και της Σίνδου.

Τουλάχιστον 3 αιτήσεις έγιναν από το 1980 και μετά, αλλά απορρίφθηκαν και οι 3.

Αυτό που μπορούσε να γίνει ήταν εθελοντικός πυροσβεστικός σταθμός Β τάξεως , (όπως έχει γίνει σε πολλούς άλλους δήμους) κάτι για το οποίο εφόσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις ,δεν μπορούσε να απορριφθεί από κανέναν. Και αυτός ήταν και ο σκοπός του ΣΕΔΙΠ. Με την πάροδο του χρόνου να ιδρυθεί αυτός ο σταθμός.

Ο οποίος ναι μεν θα λειτουργούσε με εθελοντές ,αλλά θα ήταν υπό την αιγίδα της πυροσβεστικής υπηρεσίας και θα υπήρχε μόνιμη παρουσία αξιωματικού του σώματος.

Αν γινόταν αυτό , τα Κουφάλια και οι γύρω περιοχές θα είχαν για πάντα πυροσβεστική κάλυψη.

Συνεχίζεται……..

ΣΤΕΦΑΝΟΣ Θ.ΗΛΙΑΔΗΣ