Κουφάλια

Τα Κουφάλια κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν μικρό χωριό και διοικητικά ανήκε στο ναχιγιέ του Βαρδάρη. Παλιά, υπήρχαν δύο οικισμοί, το Κάτω Κουφάλοβο και το Άνω Κουφάλοβο, οι οποίοι συνοπτικά αναφέρονταν ως Κουφάλια. Το 1862 είχε 106 σπίτια. Τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης έγιναν αποδέκτες μεγάλου αριθμού προσφύγων από το Καβακλί Βουλγαρίας, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Η Ανατολική Ρωμυλία αποτελούσε επαρχία της Βουλγαρίας, όταν η τελευταία ήταν υπό Οθωμανική κατοχή, ωστόσο από τα αρχαία χρόνια είχε εποικιστεί από το ελληνικό στοιχείο.

Ονομάσθηκε έτσι κατά την Τουρκοκρατία από την φράση “Ρουμ-Ιλ-Ι” που σημαίνει “χώρα των Ελλήνων”. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με την ανεξαρτητοποίηση της Βουλγαρίας, υπογράφηκε η Συνθήκη του Νεϊγί στις 27 Νοεμβρίου 1919. Η συνθήκη αυτή προέβλεπε αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Σήμερα οι πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία αποτελούν το 80% του πληθυσμού του Δ. Δ. Κουφαλίων. Το υπόλοιπο ποσοστό του πληθυσμού αποτελείται κυρίως από γηγενείς Μακεδόνες, Πόντιους και Θρακιώτες.