Της Μαρούλας Βαφειάδου-Τα χρόνια της αθωότητας και των ενδεικτικών

Τα χρόνια της αθωότητας και των ενδεικτικών

Της Μαρούλας Βαφειάδου

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με το τέλειωμα της σχολικής χρονιάς αναπολώ και τα δικά μου σχολικά χρόνια…
Τότε που η αθωότητα ήταν διάχυτη τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς..τότε που τα μισά παιδιά μένανε στην ίδια τάξη.με όλη τους την αθωότητα..τότε που οι δάσκαλοι κορδωμένοι με το απαραίτητο αξεσουάρ ανα χείρας..
Κανείς χωρίς τη βέργα στο χέρι..και τα αθώα κορμάκια
γεύονταν καθημερινά το βίαιο χάδι της..
Και οι γονείς;;;η αθωότης στο έπακρο!όλη μέρα στο χωράφι τί να σου κάνουν!!!και το βράδυ που γυρνούσαν: “διάβασις πιδί μ’;
“διάβασα,διάβασα ου…”, “α καουά σάνι”…κι αυτό ήταν!!!
Και στο τέλος της χρονιάς……
“Μαρί Κάλλιου η Μαργούδα σας πάλι απόμκιν;”
“Σαν απόμκιν τί;απού αύρου του καμπανί κι σν’τσιάπα”
Ή “μαρή Γκέτινα η Νικουλάκους απόμκιν ;;;
“Άς απόμκιν……τουν χράζουμαστι στου μπαχτσιά”
Και τέτοια ωραία!!!
Και κάποιοι πατεράδες που θέλαν να το παίξουν αυστηροί
έβγαζαν τον “τασμά” από το παντελόνι και νά οι βουρδουλιές
πάνω στο αθώο κορμάκι!!!”πάλι απόμκις έ;;;;ανιπρόκουπου!!!να σι γ@@ίσου τ’μάνα που σ’έφκιασιν”
Το καημένο αφού είχε φάει το ξύλο της αρκούδας όλη τη χρονιά από το δάσκαλο ,έτρωγε τώρα και το επιδόρπιο από το μπαμπά!!!
και κάπως έτσι τελείωναν οι “σπουδές” πολλών παιδιών της εποχής μου!!!
Και ένα σχετικό συμβάν που ήμουν και αυτήκοος μάρτυς άν και νομίζω το έχω ξανααναρτήσει…
Το σπίτι μας σε κεντρική γωνία ήταν πέρασμα για το σχολείο
που βρισκόταν στην επόμενη γωνία..
Εκείνη τη μέρα τα παιδιά σχολούσαν και πετούσαν τις σάκκες τους πανηγυρίζοντας για το τέλος της χρονιάς!!
-μας απόλκαν!!!!μας απόλκαν!!!!!αύρου δα πάρουμι τ’αντιχτικά!!
Φώναζαν και χοροπηδούσαν από χαρά!!
Την άλλη μέρα όλα καλοντυμένα πήγαιναν στο σχολείο για το πολυπόθητο ενδεικτικό προαγωγής στην επόμενη τάξη.
Η Χουτούτς απού του μαχαουά μας κόσιαζιν κι αυτός μέσ’χάρ’
-Χουτούδ’παέντς σκουλειό;;;τουν ρουτά η μάνα μ’
-σήμιρα θειά Μαργώ δα μας δώσν τ’αντιχτικά!!κι δα πάρου μουζντιέ απου τουν τάτου μ’
-ααα…καουά σάνι!!!
Ύσταρα που καμόσου κίντσαν να υρνούν μι τα αντιχτικά στου χέρ’ κι να φουνάζν –προυβάσκα!!!!προυβάσκα!!!!κόσιαζαν να προυκάμν του μουζντιε!!!
Η Χουτούτς όμους έριταν μι τα χέρια μέσ’του τζιόπου..
Τουν ρουτά η μάνα μ’ –Χουτούδ’ισύ πιδί μ’πού είνι τ’αντιχτικό σ’ ;
—ιμένα θειά Μαργώ δέ μ’ έδουκαν.μπίτσαν μ’είπαν,δέν έφτασαν ια ούλνους!!!!!