Η εκδίκηση της φύσης…
Κάποτε, ο άνθρωπος ύψωσε γέφυρες από ατσάλι και τσιμέντο, έστησε εργοστάσια και νόμισε πως η φύση θα έμενε για πάντα υποταγμένη.
Και όμως… Η φύση δεν ξεχνά. Δεν συγχωρεί. Απλώς περιμένει.
Μια μέρα, τα δέντρα πέρασαν τις γραμμές του μετάλλου, οι ρίζες έσπασαν την άσφαλτο και τα κλαδιά αγκάλιασαν ό,τι τεχνητό έμεινε όρθιο. Επιστροφή στην ισορροπία. Σιωπηλή, αλλά αμείλικτη.
Στιγμιότυπα… Η παλιά γέφυρα του Αξιού, παρατημένη.
Ή μήπως μια νίκη της φύσης απέναντι στην αλαζονεία μας;