Γωγώ, γειά σου…

Γωγώ, γειά σου.

Είναι φορές που περιμένεις ένα γεγονός, όταν όμως συμβαίνει δύσκολα το συνειδητοποιείς. Το πρωί της Τρίτης ,8 Αυγούστου 2018, έμαθα ότι η Γωγώ ¨έφυγε¨.

Κάθησα σκεφτικός στο γραφείο μου και ανάμεσα στον καφέ και στο τσιγάρο άρχισε να ανοίγει η μνήμη μου και να απλώνονται στη σκέψη μου, σαν παλιός σινεμάς, όλες οι όμορφες στιγμές, που πέρασα μαζί της. Οχτώ υπέροχα χρόνια της υπαλληλικής μου πορείας είναι άρρηκτα δεμένα με τη θητεία της στη διοίκηση του τότε Δήμου Κουφαλίων, όπου διετέλεσε αντιδήμαρχος πολιτισμού.

Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ευγενική,εγκάρδια, πρόσχαρη,παρηγορητική, πάντα με διάθεση να ακούσει,να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί στα προβλήματα των άλλων. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις συζητήσεις που κάναμε και τις ανησυχίες που είχαμε για τα παιδιά μας,για την περίοδο της εφηβείας τους και για τα προβλήματα που πρόκειται να αντιμετωπίσουν στη νιότη τους. Έδειχνε ξεχωριστό ενδιαφέρον για την κόρη μου Μαριάνθη, πάντα ρωτούσε γι αυτήν και πάντα τις έφερνε δώρα από τα μέρη όπου ταξίδευε. Ήταν απλόχερη και πολύ φιλότιμη. Ήταν Κυρία. Ωραία Κυρία, με την απόλυτη σημασία της λέξης και έτσι θα τη θυμούμαι πάντα.

Αν μπορούσε να μ΄ ακούσει θα της έλεγα αυτό: εκεί που θα πας να μην γίνεις σκόνη και σύννεφο. Να κρατήσεις ακέραιη και αναλλοίωτη τη μορφή σου,όπως την ξέρουν αυτοί που σε αγάπησαν και όταν θάρχεσαι στον ύπνο τους,να θυμούνται τα φωτεινά σου μάτια,το ζεστό σου χαμόγελο και το λαμπερό σου πρόσωπο. Έτσι να σε θυμούνται.

Καλή ανάπαυση, Γωγώ. Γαλήνη να σκεπάζει πάντα την ψυχή σου.

Υ.Γ.

Όσο κατέθετα αυτές τις εμπειρίες μου,έντονα στροβίλιζαν μέσα μου τα λόγια του ποιητή:

για κάποιον μες στον κόσμο είναι αργά,ποιός τη ζωή του (μου), ποιός την κυνηγά; (Μ. Ελευθερίου).

Δημήτρης Γερμανίδης