«Χάσαμε τα ζώα μας» – Η απόγνωση των κτηνοτρόφων στα Κουφάλια μετά τη θανάτωση κοπαδιών λόγω ευλογιάς

Η ευλογιά των αιγοπροβάτων έχει αφήσει ένα βαθύ, ανοιχτό τραύμα σε δεκάδες κτηνοτροφικές μονάδες σε ολόκληρη τη χώρα. Μετά τον κτηνοτρόφο στο Μ.Μοναστήρι που κατέρρευσε αφού αποχαιρέτησε τα 450 πρόβατά του και στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, η κατάσταση είναι δραματική. Κτηνοτρόφοι είδαν μέσα σε μία μέρα να εξαφανίζεται ο κόπος μιας ζωής.

Μιλήσαμε με έναν από αυτούς. Με σπασμένη φωνή και πόνο ψυχής, ο Κυριάκος Βαντούλης μας περιέγραψε όσα έζησε:

« Δύο μονάδες χάσαμε… Εγώ 300 ζώα, κι ένας άλλος 250. Και μέχρι τώρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει.»

Οι εικόνες που περιγράφει είναι συγκλονιστικές. Οι κτηνοτρόφοι βρέθηκαν ξαφνικά “στον δρόμο”, όπως λέει. Χωρίς ζώα, χωρίς εισόδημα, χωρίς στήριξη.

«Οι υποχρεώσεις τρέχουν, τα δάνεια τρέχουν… Ο συνάδελφός μου έχει δύο παιδιά – ο ένας φαντάρος, ο άλλος φοιτητής. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;»

Η απόγνωση μεγάλη. Μάλιστα, όπως λέει, ένας συνάδελφός του έφτασε ένα βήμα πριν την αυτοκτονία μέσα στο μαντρί του.
«Τρέχω εγώ, τον βοηθάω, με βοηθάει κι αυτός… Έχουμε σοβαρά προβλήματα. Μας πήραν τα ζώα μέσα σε μια μέρα.»

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ενώ υπήρχαν λίγα άρρωστα ζώα, η απόφαση ήταν να θανατωθεί ολόκληρο το κοπάδι:
«Ήταν πέντε ζώα άρρωστα και τα πήραν όλα..»

Ακόμη και εκεί που οι αποζημιώσεις υποτίθεται πως θα κάλυπταν τη ζημιά, τα νούμερα “δεν βγαίνουν”:

Ζωοτροφές που αγοράστηκαν με πίστωση, χρέη που τρέχουν, εργασία μηνών χαμένη:
«Οι ζωοτροφές είναι μέσα στο μαντρί. Όλα πρέπει να πληρωθούν. Μέχρι τα Χριστούγεννα έτρεχαν οι πληρωμές. Τάιζα δύο και τρεις μήνες τα ζώα στην καραντίνα. Φάρμακα, γιατρούς… Το καλύτερο τριφύλλι, τον καλύτερο γιαρμά. Την ψυχή μας δώσαμε. Τα ζώα δεν τα δίναμε.»

Και συνεχίζει συγκλονισμένος:
«Ο στάβλος μου είναι από πατέρα, παππού και προπάππου. Και μέσα σε μια μέρα χάθηκαν όλα.»

Παρά την τεράστια κρίση που βιώνουν, όπως λέει, η πολιτεία περιορίζεται σε υποσχέσεις:
«Μας έρχονται εδώ και μας χτυπάνε την πλάτη. “Θα το τακτοποιήσουμε, θα το τακτοποιήσουμε…” Ποιος; Πότε; Τι περιμένουν;»

Και ολοκληρώνει με την πιο σκληρή πραγματικότητα:
«Ο συνάδελφός μου κουβαλάει ψωμί και φαγητό. Αυτό συμβαίνει… Έτσι ζούμε τώρα.»

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζητούν τίποτα υπερβολικό. Ζητούν δικαιοσύνη, άμεση αποζημίωση, ξεκάθαρες διαδικασίες και στήριξη για να συνεχίσουν να ζουν και να δουλεύουν.Θέλουν να ξανασταθούν στα πόδια τους και να συνεχίσουν να ασχολούνται με την κτηνοτροφία.

Η κτηνοτροφία δεν είναι απλά ένα επάγγελμα. Είναι οικογενειακή παράδοση γενεών, σκληρή δουλειά, ζωντανή ιστορία.

Και σήμερα, αυτή η ιστορία κινδυνεύει να σβήσει.