Της Χρ.Παπακωνσταντίνου:Οι αλήθειες για ακόμα μια φορά είναι δύσκολο να ειπωθούν

Μετά το πέρας των εκλογών, επανήλθαμε στην καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα δύσκολη για όλους. Με προβληματισμό και θλίψη ακούω συζητήσεις, βλέπω και διαβάζω σχόλια που αφορούν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Το βιαστικό συμπέρασμα πολλών, είναι, ότι όλα έγιναν καλά. Όλοι έδωσαν έναν έντιμο αγώνα, όλοι αισθάνονται περήφανοι και αλληλοσυγχαίρονται.

Γράφει η Χριστίνα Παπακωνσταντίνου

Για το αποτέλεσμα, πάντα μα πάντα φταίνε οι άλλοι γιατί κάποιοι πρέπει να φταίνε τελικά. Κανένας προβληματισμός, καμιά αυτοκριτική, καμιά παραδοχή λάθους. Καμιά συγνώμη προς τους ελάχιστους ρομαντικούς, ιδεολόγους ψηφοφόρους που αγαπούν τον τόπο τους και ένιωσαν πως προδόθηκαν οι ευγενείς προσδοκίες τους Όλα καλώς καμωμένα, λοιπόν, όλα ωραία. Οι αλήθειες για ακόμα μια φορά είναι δύσκολο να ειπωθούν, ευτυχώς όμως δεν μπορούν να κρυφτούν, όσο κι αν κάποιοι υποτιμούν τη νοημοσύνη των δημοτών.

Η εκλογική διαδικασία στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι μια βόλτα κι ένας καφές . Είναι μια πολύ σοβαρή διαδικασία που καθορίζει τη ζωή μας. Είναι μια διαδικασία όπου όλα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Δεν έχουν θέση σ’ αυτήν σκιές, παζαρέματα, μαγειρέματα, ανταλλάγματα. Κυρίως δεν έχουν θέση υποψήφιοι που συμμετέχουν σε συνδυασμούς όχι για να προσφέρουν αλλά για να ωφεληθούν προσωπικά. Το τραγικό είναι ότι κάποιοι, το παραδέχονται και οι ίδιοι, χωρίς ντροπή. Ο τόπος μας είναι μικρός, γνωριζόμαστε όλοι, πολύ καλά.

‘Όταν υπάρχουν οικογένειες που μάτωσαν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, γιατί σήμερα είναι άθλος να σπουδάσει ένα παιδί, για οικονομικούς κυρίως λόγους, που τα βλέπουν, να ξενιτεύονται, να ταλαιπωρούνται, να διορίζονται με μισθούς πείνας, να μετατίθενται στην άλλη άκρη της Ελλάδος νομίζετε πως θα έκλειναν τα μάτια σε υποψήφιους που βρήκαν τον τρόπο μέσα από την εκλογική διαδικασία, να αποφεύγουν μεταθέσεις; Πόσο ανήθικο να στηρίζονται όλοι αυτοί από επικεφαλής συνδυασμών! Νομίζετε πως αυτό δε θα είχε κάποιο τίμημα στην κάλπη; Μπορεί πολλοί να παρασύρονται από μεγάλα λόγια, αλλά και πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν ασυνέπεια λόγων και πράξεων.

Τα νέα παιδιά που μετά από σκληρή προσπάθεια ετών, με τα πτυχία τους, τις ξένες γλώσσες, τα μεταπτυχιακά τους αναζητούν εργασία, εναγωνίως, πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα, βλέπουν πως όσοι έχουν μπάρμπα, όχι μόνο στην Κορώνη, αλλά και σε κάθε χωριό πια, να τους παίρνουν τις καλύτερες δουλειές. Άνθρωποι χωρίς προσόντα, που χρόνια τώρα συμπεριλαμβάνονται σε ψηφοδέλτια συνδυασμών, οι ίδιοι και οι ίδιοι, αυτοί που κάνουν πάντα τη δουλειά τους . Ξέρετε πόσο θυμό έχουν αυτά τα παιδιά , πόσο μας έχουν σιχαθεί;

Κι ας μην ξεχνάμε και τη μεγάλη σιγουριά των τελευταίων ημερών για το αποτέλεσμα των εκλογών, που οδήγησε πολλούς σε έπαρση και αλαζονεία.

Εμείς, όσοι αγαπάμε με την καρδιά μας αυτόν τον τόπο, εκθέσαμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας.

Όσον αφορά το παρόν, καλό θα ήταν και όλοι οι υποψήφιοι να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναγνωρίσουν τα λάθη τους. Κανείς δεν μπορεί να πάει μπροστά, αν δεν κοιτάξει πρώτα τη διαδρομή που διένυσε πίσω του. Η αυτοκριτική οδηγεί στην αυτογνωσία. Πρέπει να γνωρίζουμε ρεαλιστικά ποιοι πραγματικά είμαστε και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε.

Όσον αφορά το μέλλον, καλό θα ήταν να φύγουν όσοι ήδη δοκιμάστηκαν και όσοι συντηρούν νοοτροπίες και πρακτικές που ζέχνουν, για να ανοίξει ο δρόμος επιτέλους στους νέους ανθρώπους. Έχουμε αξιόλογα παιδιά έντιμα, καθαρά με προσόντα, με φρέσκες ιδέες και αγάπη για τον τόπο. Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον και ίσως η τελευταία μας ελπίδα.

Κι όσο για μας που μεγαλώσαμε, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω. Εμείς αν αγαπάμε τον τόπο μας πραγματικά, μπορούμε να προσφέρουμε και μέσα από εθελοντικές δράσεις. Κι εκεί θα είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι.