Κουφάλια:Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο…

Το τελευταίο αντίο στον συμπολίτη μας Γιώργο Ιορδανίδη είπαν συγγενείς και φίλοι την Κυριακή  6 -01- 2019 το μεσημέρι  στην εκκλησία του Αι Γιώργη.

Τον επικήδειο λόγο για τον αγαπητό Γιώργο που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας και τόσο αναπάντεχα , εκφώνησαν ο φίλος του Παπακυρίδης Γιάννης , η συμμαθήτριά του Γκαλιπίδου Χρυσή και ο οικογενειακός φίλος Δημήτριος Γίδαρης.

Επικήδειος λόγος του Δημήτρη Γίδαρη

“Ο Γιώργος  Ιορδανίδης γεννήθηκε πριν 41 χρόνια στα Κουφάλια. Στη βάπτισή του πήρε το όνομα του παππού του Γιώργου Ιορδανίδη. Η γιαγιά του Δήμητρα και ο παππούς δέχονταν τις ευχές για τον αγαπημένο τους εγγονό με την συνηθισμένη εδώ στα Κουφάλια ευχή « να αξιώνει το όνομα …» και ο Γιώργος το αξίωσε με το παραπάνω. Αξίωσε και ξεπέρασε κάθε προσδοκία του πατέρα του Χρήστου και της μητέρας του Κικής. Ο Γιώργος πέτυχε μια σπουδαία και αξιοθαύμαστη σταδιοδρομία για την οποία από σεμνότητα σπάνια μιλούσε και όταν το έκανε ήταν πολύ λακωνικός. Αυτό που εγώ θα επιχειρήσω να κάνω είναι να δώσω στοιχεία και εικόνες από τη ζωή του  και κυρίως από την επιστημονική του σταδιοδρομία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο Γιώργος για ένα μικρό χρονικό διάστημα πέρασε από τα τμήματα του Γυμναστικού συλλόγου, τον είχα στα χέρια μου και εκεί διαπίστωσα το ποιον του χαρακτήρα του. Διέκρινα το ζήλο , την υπομονή γι αυτό που έκανε και την επιμονή του για να  πετύχει σε αυτό που στην πράξη του ζητούσα… Τα χρόνια κύλησαν , γυμνάσιο , Λύκειο , ΤΕΙ  Αυτοματισμού στην Σίνδο. Μετά από μια επιτυχημένη πτυχιακή εργασία μια σπίθα άναψε μέσα του και με στόμφο αλλά και αποφασιστικότητα ανακοίνωσε ¨Φεύγω πάω για μεταπτυχιακό στην Αγγλία “.

Τον Σεπτέμβριο του 1999 βρίσκεται στην Αγγλία στο πανεπιστήμιο του Sheffield, κάνει το μεταπτυχιακό του πάνω στους αυτοματισμούς επιλέγοντας ένα πεδίο που σχετίζεται με τα αυτοκίνητα ταχύτητας της Formula αυτό ήταν και το αγαπημένο του μηχανοκίνητο  σπορ. Εκεί κέρδισε την εκτίμηση των διδασκόντων κέρδισε όμως και μια γενναία υποτροφία για να συνεχίσει το ερευνητικό του έργο στο ανώτατο επίπεδο και να εκπληρώσει το όραμά του. Στο πανεπιστήμιο του  Bristol ξεκινά να διερευνά το άγνωστο. Έκανε μια υπόθεση – το θέμα της εργασίας  του – συγκέντρωσε όσο δυνατόν περισσότερα στοιχεία άλλων ερευνητών και με τεράστια υπομονή άρχισε να κτίζει την επιστημονική τεκμηρίωση για να φέρει την νέα γνώση. Εργαστήρια, μετρήσεις, δεδομένα, στατιστική ανάλυση , αναλαμπές επιτυχίας, ανατροπές, μικρά ή ουσιώδη λάθη και πάλι από την αρχή και ξανά και ξανά με κουρασμένα μάτια αλλά με ανεξάντλητη αντοχή και πίστη για την επιτυχία που προσδοκά να έρθει.

Ο Γιώργος μετά από  4,5 χρόνια ολοκληρώνει με επιτυχία την διδακτορική του διατριβή  και του απονέμεται  ο Διδακτορικός του τίτλος στο   γνωστικό του  αντικείμενο . Αμέσως προσλαμβάνεται στην Airbus  και μέχρι προ τίνος εργάζονταν με άφθαστη δημιουργικότητα. Η επιστημονική του εργασία βρήκε αποδοχή και κυρίως εφαρμογή. Ο εφευρέτης Georgios Iordanidis έχει πολλές πατέντες κατοχυρωμένες στο όνομά του στα αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων και στα λειτουργικά συστήματα των αεροπλάνων. Θα αναφερθώ μόνο στην πατέντα που σχετίζεται με το σύστημα πέδησης , στο σταμάτημα , του αεροπλάνου. Ο Γιώργος , μαζί με συνεργάτες , ανακάλυψαν ένα αυτοματισμό ώστε το αεροπλάνο να σταματά με ασφάλεια σε κακές και απρόβλεπτες συνθήκες. Διεθνείς οργανισμοί ( ΙΑΤΑ, ICAO κ. άλλες ) πιστοποιούν ότι ενώ τα αεροπορικά ταξίδια αυξήθηκαν σε απλησίαστο νούμερο, ο αριθμός των δυστυχημάτων περιορίστηκε σε ελάχιστα περιστατικά. Οι επιστήμονες με αθόρυβο και σιωπηρό τρόπο καθημερινά συμβάλλουν με την έρευνά τους στην πρόοδο, όπως σιωπηρά και αθόρυβα λειτουργούσε και ο Γιώργος.

Τελευταία ο Γιώργος μαζί με ομάδα συναδέλφων δούλευε ένα ακόμη πρόγραμμα – εφαρμογή για την Airbus μετακινούμενος από το Bristol  στην Toulouse  δηλαδή Αγγλία – Γαλλία κάθε εβδομάδα. Ο σκληρός αυτός τρόπος εργασίας απαιτεί υπομονή, αντοχή  και την ικανότητα να μοιράζεσαι. Ο  Γιώργος ήταν γενναιόδωρος, ήταν γενναιόδωρος  με όλους έδινε με το παραπάνω στο φιλικό , οικογενειακό,  εργασιακό  και ευρύτερο περιβάλλον του. Αποκορύφωμα της γενναιοδωρίας του ήταν η απόφασή του να εγγραφεί σε  λίστα δωρητών οργάνων του σώματός , παρά το νεαρό της ηλικίας του. Η απόφαση του φυσικά  έγινε πραγματικότητα  χαρίζοντας ζωή σε συνανθρώπους του.

Στο Bristol ήταν το σπιτικό του, εκεί έζησε με την Αντιγόνη τη σύζυγό του. Μαζί πέτυχαν ένα  καλό επίπεδο διαβίωσης και είχαν την άνεση να κάνουν όμορφες επιλογές. Στην Αγγλία ο Γιώργος δεν ένοιωθε ξένος , πολλές φορές ευχαρίστησε τη χώρα που τον φιλοξένησε και του έδωσε τις δυνατότητες , τα μέσα για να εκπληρώσει το όνειρό του. Φυσικά ήταν ένα Έλληνας πατριώτης αλλά και ταυτόχρονα και ένας Ευρωπαίος πολίτης, ένα πολίτης του κόσμου. Ο Γιώργος θα ζει μέσα από το έργο του στην παγκόσμια κοινότητα. Το αποτύπωμά  του στην επιστήμη αποτελεί αναγκαστικά ένα δεδομένο στον μελλοντικό ερευνητή που θα ήθελε να εργασθεί σε  παραπλήσιο γνωστικό πεδίο και θα πρέπει οπωσδήποτε να το αναφέρει.

Ωστόσο , Γιώργο , θα μου επιτραπεί να κάνω τώρα και εγώ μια υπόθεση, μια υπόθεση ελπίδας… μήπως ο θάνατος δεν μας χωρίζει παντοτινά ;   ας δώσουμε στην υπόθεση ισχυρές πιθανότητες ότι κάπου , κάποτε όλοι θα συναντηθούμε και πάλι. Τώρα σου λέω ένα προσωρινό αντίο, κατά την δική μου πεποίθηση, σου λέω  ένα προσωρινό αντίο.

Η σκέψη μου , η σκέψη μας Γιώργο θα σε συνοδεύει..”

Δημήτρης Γίδαρης