Του Π.Μαρκίδη:Το κακούργημα ( ; ) της καθαρίστριας!

Το κακούργημα (;) της καθαρίστριας!

Του Π.Μαρκίδη

Ξαφνικά όλοι είναι ενάντια στο Δικαστή, που έστειλε για 10 χρόνια στη φυλακή την καθαρίστρια, που παραποίησε το ενδεικτικό της Ε΄ Δημοτικού και το έκανε Απολυτήριο της ΣΤ΄. Η δικαιοσύνη λέει ότι ο κάθε κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να έχει την υπεράσπισή του. Διαβάζοντας αυτές τις μέρες τα σχόλια για την υπόθεση αυτή δεν βρήκα κανένα που να δικαιολογεί το Δικαστή. Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, φορείς αλλά και μεμονωμένα απλοί άνθρωποι έριξαν τους κεραυνούς τους στον καημένο το Δικαστή, ο οποίος τί έκανε; Εφάρμοσε το γράμμα του νόμου, όπως είναι η δουλειά του άλλωστε, και καταδίκασε την καθαρίστρια για πλαστογραφία δημοσίου εγγράφου για ίδιο όφελος.

Έτσι κατόρθωσε να προσληφθεί στο Δήμο ως καθαρίστρια, μόνιμη, με μισθό δημοσίου υπαλλήλου και να καταφέρνει με δυσκολία να επιβιώνει μια ολόκληρη οικογένεια μ΄ αυτόν.

Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν προσλαμβανόταν από ιδιώτη εργολάβο για ένα τετράωρο. Όπως π.χ. στο Δημόσιο Νοσοκομείο Παπανικολάου, όπου ο εργολάβος  τεντώνει το τετράωρο σε απλήρωτο εξάωρο θεωρώντας το ελαστική απασχόληση  και  πληρώνει τις καθαρίστριες που απασχολεί  300 ολόκληρα ευρώ το μήνα!

Θυμήθηκα επίσης την Κούνεβα (Κωνταντίνα Κούνεβα- βικιπαίδεια), που για τη συνδικαλιστική της δράση οι εργολάβοι αφεντικά της άδειασαν ένα ολόκληρο μπουκάλι βιτριόλι στο στόμα της καθιστώντας την για μια ζωή ανάπηρη. Πρωτόδικα βέβαια, μετά από 5 χρόνια δικαιώθηκε, μάλιστα τα αφεντικά της πλήρωσαν 250.000 ευρώ αποζημίωση ,τόσο εκτιμήθηκε η βλάβη που υπέστη. Μετά όμως από οκτώ χρόνια τα αφεντικά της κέρδισαν την έφεση και αθωώθηκαν. Βέβαια η Κούνεβα από το 2014 είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και η ίδια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αποκαταστάθηκε πανηγυρικά, και μαζί της το κοινό περί δικαιοσύνης αίσθημα. Σε δηλώσεις της χαρακτήρισε τη φυλάκιση της καθαρίστριας «ταξικό θέμα. Δεν πρέπει να την αφήσουμε να περάσει τόσα χρόνια στη φυλακή». Λιγότερα; Ίσως…

Όπως ταξική(;) ήταν και η υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα των απολυμένων καθαριστριών από το Υπουργείο Οικονομικών. Βέβαια η ταξική προσέγγιση των καθαριστριών με τα κόκκινα γάντια από το ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρόσκαιρη και προεκλογική. Γιατί το Φλεβάρη του 2017 οι δυνάμεις καταστολής δε φορούσαν τα κόκκινα γάντια, όταν εμπόδισαν τις τριάντα καθαρίστριες του ΟΣΥ να διαμαρτυρηθούν για τους έξι μήνες που ήταν απλήρωτες. Ούτε εξάλλου ψήφισαν νόμο, που και να απαγορεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και να εμποδίζει τους εργολάβους να χρησιμοποιούν τις δημόσιες σχέσεις τους, για να παίρνουν την καθαριότητα των δημόσιων κτιρίων και να κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργασίας των καθαριστριών.

Γι ΄αυτό η τιμωρία της καθαρίστριας ήταν παραδειγματική. Γιατί η δουλειά της ήταν σε Δήμο και όχι σε ιδιώτη, ο οποίος δεν θα της ζητούσε φυσικά Απολυτήριο Δημοτικού. Και μήπως μπορούσε να πληρώσει για συνήγορο έναν Λυκουρέζο ή έναν Κούγια, όπως κάνουν οι ναρκέμποροι, για να πει στο Δικαστήριο τα αυτονόητα;

Όπως, ποιος αμέλησε και για ποιους λόγους δεν μπόρεσε η καθαρίστρια να τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, τι επιπλέον γνώσεις στη δουλειά της θα της πρόσφερε ο τίτλος της ΣΤ΄ Δημοτικού και, το πιο σημαντικό, αν ούτε καθαρίστρια μπορεί να γίνει μία μαθήτρια που διέκοψε, παρά τη θέλησή της ίσως, το σχολείο, τι δουλειά μπορεί να κάνει, για να επιβιώσει;

Να σταματήσουμε λοιπόν να κατηγορούμε αποκλειστικά το Δικαστή και να ασχοληθούμε περισσότερο με την ταξική μας συνείδηση, που φαίνεται ότι έχουμε χάσει τον τελευταίο καιρό. Αν δηλαδή ως άνθρωποι έχουμε όλοι το δικαίωμα σε μία εργασία, που θα μας εξασφαλίζει μίαν αξιοπρεπή διαβίωση στη σύγχρονη κοινωνία ή αν αυτό θα εξαρτάται από τον προγραμματισμό του εκάστοτε εργοδότη, που θα μας προσφέρει την εργασία, μόνο και εφόσον εξασφαλίζει το δικό του κέρδος απ΄ αυτήν.

Υ.Γ. και μη μου πείτε αυτό που απάντησε στην τάξη ο πιο ευφυής μαθητής: «πού θα βρεθούν, κύριε, τα χρήματα, για να πληρωθούν όλοι οι άνθρωποι;»

Γιατί τώρα δουλεύουμε για να παράγουμε χρήματα, που τα αποθησαυρίζει μία μειοψηφία κεφαλαιούχων, ενώ θα πρέπει να παράγουμε προϊόντα, που θα ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων, ώστε να εξασφαλίζεται σ΄αυτούς ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής.

Μ΄ αυτή τη ματιά και στο πλαίσιο αυτής της λογικής, αν αντιμετώπιζε και ο νόμος το  «κακούργημα» της καθαρίστριας, σίγουρα θα την αθώωνε!!!