Του Β.Ταρταμπούκα:Όταν η τρομοκρατία αντιμάχεται την αλληλεγγύη

Όταν η τρομοκρατία αντιμάχεται την αλληλεγγύη

Γράφει ο Βασίλης Ταρταμπούκας

Τον τελευταίο καιρό λαμβάνουν στη χώρα μας, μεγάλης έκτασης γεγονότα τα οποία και προκύπτουν από την μεγάλη εισροή μεταναστών & προσφύγων. Εν αρχή ας αποσαφηνίσουμε αυτούς τους 2 όρους, διότι στα αυτιά μας μπορεί να αντηχούν ταυτόσημοι αλλά ετυμολογικά διαφέρουν αρκετά. Ως πρόσφυγας ορίζεται ο άνθρωπος που αναγκαστικά αποχωρεί από την χώρα του είτε λόγω πολιτικών πεποιθήσεων είτε λόγω των ενδεχόμενων κοινωνικών αναταραχών που επικρατούν. Ως μετανάστης ορίζεται ο άνθρωπος ο οποίος επιλέγει να εγκαταλείψει την χώρα του είτε για εύρεση εργασίας είτε από προσωπική επιλογή.

Λαμβάνοντας κανείς υπόψιν τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι μπορεί ευκόλως να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν πρόσφυγες, τους οποίους και καλώς θα κάνουμε να τους «αγκαλιάσουμε». Ας μην ξεχνάμε ποτέ πως η πατρίδα μας έχει βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις και η προσφυγιά είναι μέρος του κουλτούρας μας. Δυστυχώς παρ’όλα αυτά κοντά στους ξεριζωμένους συνανθρώπους μας παρατηρείται το φαινόμενο να παρεισφρέουν στην χώρα μας και παράτυποι μετανάστες. Επίσης η χώρα μας έχει γεμίσει όλη την υφήλιο με ομοεθνείς μας, καθώς όπου και να πας θα βρεις έναν Έλληνα αλλά και έχει υποδεχτεί και από άλλα κράτη μετανάστες. Επομένως μας είναι οικείος και ο όρος «μετανάστης». Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά των 2 αυτών όρων.

Οι παράτυποι λοιπόν μετανάστες εκμαιεύουν τις καταστάσεις που προκύπτουν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την διαδικασία χορήγησης ασύλου και διαμονής στην χώρα μας.

Έχοντας γνωρίσει μερικούς πρόσφυγες έχω σχηματίσει γνώμη και μπορώ να καταλάβω ότι είναι άνθρωποι μορφωμένοι, οικογενειάρχες και ευγνώμονες προς την πατρίδα μας που τους έχει υποδεχτεί. Όταν πριν μερικά χρόνια είχε ξεκινήσει αυτό το ζήτημα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τζιχαντιστές και λοιπά ταραχοποιά στοιχεία, ενδεχομένως θα κατέφθαναν στην χώρα μας. Σήμερα εν έτει 2019 βλέπουμε όλους αυτούς τους φόβους να επιβεβαιώνονται και δυστυχώς τα φαινόμενα βίας μέρα με την μέρα να αυξάνονται. Βάσει του Ενωσιακού δικαίου οφείλουμε πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των αιτούντων ασύλου έως ότου επιβεβαιωθεί το προσφυγικό προφίλ αυτών των ανθρώπων, ταυτόχρονα με τον αμφίδρομο δικό τους σεβασμό προς τις αρμόδιες αρχές και την Ελληνική κοινωνία. Επαναδιαμόρφωση του συστήματος ασύλου με απώτερο σκοπό αυτό να γίνει πιο συμπαγές, δομημένο, αυστηρό, δίκαιο & σχεδιασμένο υπό το φως των έκτακτων συνθηκών.

Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει το σκαλοπάτι και την διέξοδο για μια καλύτερη ζωή σε πολλούς ανθρώπους, αλλά όχι το σκαλοπάτι για να γιγαντωθεί ο ισλαμοφασισμός. Το συγκεκριμένο ζήτημα χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς πάντα σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε τα όπλα εν λευκώ και έγινε η χώρα μας ένα απέραντο hot spot. Είναι ευρέως γνωστό πως η Μόρια έχει χαρακτηριστεί διεθνώς ως « Η ντροπή της Ευρώπης».  Το ζήτημα χρίζει άμεσης λύσης με οποιοδήποτε κόστος. Είναι κρίμα να προσπαθείς για το καλύτερο και να έχεις τις αντιπολιτευτικές φωνές να σε οριοθετούν στον χώρο της ακροδεξιάς μετά από κάθε σου κίνηση. Φυσικά αυτό είναι λογικό εφόσον βλέπουν ότι αυτή η κυβέρνηση παράγει και προάγει έργο.

Είναι γνωστό τοις πάσι άλλωστε ότι η αριστερά πάντα είχε αλλεργία στην εργατικότητα, την αριστεία και σε καθετί κοινωνικά ορθό.