Της Ζωής Μποζαγλυκίδου:4η Απριλίου-Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων

4^η Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων

Της Ζωής Μποζαγλυκίδου

Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία των Ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων το 2010 για την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας σχετικά με την τύχη των 600 εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων που υπολογίζεται ότι διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες στον πλανήτη μας. Οι φιλοζωικές οργανώσεις καλούν τον καθένα μας να υιοθετήσει ένα ζώο ή να συνδράμει προγράμματα και καμπάνιες για την προστασία τους.

Η 4η Απριλίου επιλέχθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Αδεσπότων Ζώων για τρεις λόγους:

1:Χρονικά είναι ακριβώς στο μέσο της 4ης Οκτωβρίου, που γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων.

2:Είναι ευκολομνημόνευτη ημερομηνία (4/4).

3:Δεν υπάρχει κάποια άλλη άξια λόγου εορτή την ημέρα αυτή.

Στην Ελλάδα  ο αριθμός των αδέσποτων ζώων έχει υπολογιστεί γύρω στα 3 εκατομμύρια. Από πού προήλθαν όμως τόσα πολλά αδέσποτα ζώα; Σίγουρα δεν τα βρέχει ο ουρανός. Ούτε πέφτουν από τα δέντρα. Τα αδέσποτα ζώα προκύπτουν καθαρά από εμάς.

Οι κτηνοτρόφοι με τα τσομπανόσκυλα, που  κάνουν γέννες ανεξέλεγκτα ,κρατάνε 1 ή 2 κουτάβια και τα υπόλοιπα τα εγκαταλείπουν.   Μεγάλο μέρος των κυνηγών, που όταν λήξει  η κυνηγετική περίοδος  ή αρρωστήσουν ή  γεράσουν τα σκυλιά τους τα εγκαταλείπουν σαν χαλασμένα εργαλεία. Και τελευταία, όλοι εμείς, που παίρνουμε ένα ζωάκι γιατί  «ζητάει το παιδί», και  όταν συνειδητοποιούμε ότι  δεν είναι λούτρινο και έχει ένα σωρό ευθύνες, το  πετάμε στον δρόμο σαν παλιό παιχνίδι, καταδικάζοντας το έτσι σε βέβαιο θάνατο.

Να προσθέσω στην λίστα, τις «σπιτικές γέννες». Αυτή εξανθρώπιση που κάνουμε στα ζώα και θέλουμε «να γίνει μανούλα» ή να «ξεχαρμανιάσει ο αρσενικός μου»   αν δεν είχε τόσο τραγικές συνέπειες, θα ήταν ή τουλάχιστον  γελοία. Είναι αδύνατον να βρεθούν  σπίτια για όλα αυτά τα ζώα ,με αποτέλεσμα τα κουτάβια να κλείνονται σε σακούλες ή χαρτόκουτα και πετιούνται στους κάδους των σκουπιδιών.Και ενώ το προσδόκιμο ζωής των σκύλων και των γατών είναι 15 έτη κατά μέσο όρο, τα αδέσποτα ζώα ζουν μόλις 1,5 – 2 χρόνια.

Κύριες αιτίες θανάτου είναι πρωτίστως στα τροχαία, οι φόλες  (δηλητηριασμένα δολώματα) και μετά ακολουθούν η ασιτία, οι ασθένειες αλλά και οι μάχες μεταξύ τους.Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, ότι όσα αδέσποτα ζώα αν στειρωθούν από τους Δήμους ή από εθελοντές, αν δεν αλλάξει η ζωοφιλική μας παιδεία, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται. Αν δεν είμαστε πρώτα εμείς υπεύθυνοι κηδεμόνες ζώου, συμβάλουμε στην αύξηση του αριθμού των αδέσποτων.  Και είναι πραγματικά οξύμωρο, ότι ενώ εμείς είμαστε αυτοί που τα πετάμε στο δρόμο, μετά μας ενοχλούν και μόνο που υπάρχουν και αναπνέουν. Τα χτυπάμε, τα πετάμε πέτρες, ξύλα, τα καταβρέχουμε και τα πυροβολούμε.

Και έτσι και τολμήσει να γαυγίσει το ζώο το χαρακτηρίζουμε ως «επιθετικό» και απαιτούμε την απομάκρυνση του ή και την θανάτωση του.  Αν δε «τολμήσει» και δαγκώσει …ουέ κι αλίμονό του.Τα ζώα μας φοβούνται όσο δεν φαντάζεστε. Και με το δίκιο τους άλλωστε. Αλλά  δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σκύλος ειδικά, θα δαγκώσει ΜΟΝΟΝ όταν έχει εξαντλήσει όλους τους υπόλοιπους τρόπους άμυνας ( διαφυγή, γαύγισμα, γρύλισμα). Οπότε ας θυμόμαστε μερικούς γενικούς κανόνες:

1:Όσο δεν τα   πειράζω, δεν με πειράζουνε

2 :Δεν κάνω ιδιωτικές γέννες  ή ακόμη καλύτερα, στειρώνω το ζώο μου.

3: Εφόσον θέλουμε ζωάκι,υιοθετούμε …ΔΕΝ αγοράζουμε.

…μέχρι να μην μείνει ούτε αδέσποτο στους δρόμους.