Κουφάλια:Συγκίνηση στην συνάντηση Αποφοίτων 1982 του ΓΕΛ

Πώς γίνεται, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, να πετάς από πάνω σου 42 ολόκληρα χρόνια; Να αφήνεις πίσω υποχρεώσεις, αγωνίες, φόβους, όλα αυτά που αποτελούν τη σκληρή καθημερινότητα για όλους μας;

Να τρέμουν τα πόδια σου, να χτυπά η καρδιά σου σαν τρελή και να πλημμυρίζει από συγκίνηση και αγάπη; Ευτυχώς, είχαμε στην παρέα μας τον εξαίρετο γιατρό κ. Κοτρίδη.

Γράφει η Χριστίνα Παπακωνσταντίνου

Πόσες αναμνήσεις, πόσες ιστορίες, αγκαλιές, δάκρυα χαράς και νοσταλγία.

Σαν χθες, όλοι εμείς, οι απόφοιτοι του 1982, ήμασταν μαθητές του Λυκείου.

Δεν ήμασταν όλοι εκεί, αλλά ήμασταν οι περισσότεροι. Ήταν τόση η λαχτάρα να ανταμώσουμε που καμιά βροχή δεν μπορούσε να μας εμποδίσει. Αν και προετοιμαστήκαμε κατάλληλα, σαν άνθρωποι μιας κάποιας……ηλικίας, με τα πανωφόρια μας, τα κασκόλ μας, αφού ο χώρος ήταν ανοιχτός, στο υπέροχο κτήμα θέασις, τίποτα από όλα αυτά δε χρειάστηκε. Οι καρδιές μας χόρευαν μέσα σε σώματα εφήβων.

Ο χρόνος άφησε τα σημάδια του, πάνω μας. Ξανασυστηθήκαμε σε ένα κλίμα συγκίνησης με γέλια και χειροκροτήματα. Παρών, παρούσα φωνάζαμε σαν να βρισκόμαστε ακόμα στο προαύλιο του Λυκείου.

Ήμασταν εκεί, ευτυχισμένοι, με τους συνοδοιπόρους των πιο όμορφων, πιο αθώων χρόνων μας.

Ήμασταν εκεί, παρόντες στη ζωή!

Υπήρξαμε από τις τυχερές γενιές των μαθητών που πορευτήκαμε με αγάπη και αλληλεγγύη.

Το μέλλον τώρα πια μας φοβίζει, μακάρι να σταματούσε ο χρόνος αλλά στο παρόν είναι μεγάλη ευλογία να ανταμώνουμε.

Να έχουμε υγεία και χαρά και να σημειώσουμε το επόμενο ραντεβού μας, σε τέσσερα χρόνια από σήμερα. Να μην απουσιάσει κανείς.

Πάντα θα έχουμε μια θέση στην καρδιά μας για όλους τους συμμαθητές μας που ταξίδεψαν στους δρόμους του ουρανού.

Ευχαριστούμε πολύ τους καθηγητές μας, κ. Κοντσίδη και κ. Γανίδου που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Βασίλη, Στέλλα, Σάκη και Δημήτρη, μας ταξιδέψαμε σε όμορφα μουσικά μονοπάτια. Σας ευχαριστούμε.

Ευχαριστούμε όλους τους συντονιστές και ιδιαίτερα τον Γιώργο Πολυνό για την υπέροχη αυτή βραδιά.