Του Π.Βαρδουκέλη:”Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών και η σιωπή των αμνών”

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

Ο Γκαντι είχε πει ότι  “πολιτική χωρίς αρχές δεν μπορεί να υπάρξει”, δυστυχώς από ότι φαίνεται τα τελευταία χρόνια μπορεί να υπάρξει και μάλιστα απροκάλυπτα αλλά και χωρίς ίχνος συνείδησης. Η πρόσφατη απόφαση της δημοτικής παράταξης του Δημάρχου Χαλκηδόνος κου Τσουκνιδά που διαγράφει από τη δημοτική παράταξη τον εκλεγμένο πρόεδρο της δημοτικής κοινότητας Γέφυρας  με συνέπεια αυτός να εκπίπτει της θέση του πρόεδρου,  όχι μόνο το αποδεικνύει  αλλά ταυτόχρονα  καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο  το τεράστιο αλλά και επικίνδυνο έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στο νομοθετικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ένα έλλειμμα που δίνει “όπλο” στα  χέρια  των δημάρχων έτσι ώστε να “σκοτώνουν” ότι δεν τους βολεύει, ότι τους εκνευρίζει ή ότι τέλος πάντων τους χαλάει την ησυχία τους. Έτσι μπορούν να ρυθμίζουν οι ίδιοι για το ποιος θα είναι ο πρόεδρος μιας δημοτικής κοινότητας-αδιαφορώντας για το τι ψήφισαν οι πολίτες- ή μπορούν με αυτή την  έμμεση απειλή  να “συνετίζουν” όποιον πρόεδρο δημοτικής κοινότητας  ζητάει το κάτι παραπάνω για τον τόπο του.

Εδώ όμως μπαίνει και το ερώτημα που έχει γίνει και παλαιότερα θέμα της κεντρικής πολιτικής της χώρας μας,. “Αρκεί μια πολιτική απόφαση να είναι νόμιμη για να είναι και ηθική”; Για ανθρώπους που διέπονται από ιεραρχημένο αξιακό σύστημα η απάντηση είναι προφανής. Όχι κύριοι δεν αρκεί η νομιμότητα.  Η πολιτική, πολύ περισσότερο σε τοπικό επίπεδο οφείλει να διέπεται από αξίες – από αυτό που οι παλιότεροι έλεγαν ¨τιμή¨ -.

Και ελάχιστο δείγμα τιμής στους πολίτες  είναι ο σεβασμός στη ψήφο τους. Στη δημοκρατία και πολύ περισσότερο στην τοπική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί, δεν μπορεί να υπάρχουν αδιέξοδα. Η ιερά εξέταση ανήκει σε άλλες εποχές, σκοτεινές όπου η εξουσία οριζόταν μόνο από τους “εκλεκτούς”, τους άρχοντες,  που φορούσαν τους μανδύες του χριστιανισμού, τα δακτυλίδια της “επιφοίτησης” και κατείχαν το αλάθητο ως άλλοθι.

Σήμερα τέτοιες πράξεις δηλώνουν απλά αδυναμία, δηλώνουν μια απέλπιδα προσπάθεια επιβεβαίωσης του “εγώ” και  αποτελούν δείγμα της μεγάλης απόστασης που άρχισε να χωρίζει τη διοίκηση του δήμου από την κοινωνία. Ταυτόχρονα όμως αποτελούν και χαρακτηριστικό της σκέψης και της φιλοσοφίας του Δημάρχου που  με αυτή του την απόφαση κουνάει θυμωμένα το δάκτυλο στις τοπικές κοινωνίες σε μια επίδειξη (δύναμης;;,), εσωτερικής έπαρσης και αλαζονείας  θέλοντας να μας εκφοβίσει, να μας τρομάξει, να μας αποτρέψει από το να ασκούμε κριτική στις αποφάσεις του, να μας αποδείξει ότι αυτός μπορεί και  είναι ο πεφωτισμένος άρχοντας των δακτυλιδιών.

Ούτε η πολυετής εμπειρία του τον βοήθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία του  και μάλλον ξέχασε ότι εκλέχθηκε για να υπηρετήσει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες αυτού του Δήμου  ισότιμα και με δικαιοσύνη ανεξάρτητα από το ποιοι είναι, τι ψήφισαν ή τι πιστεύουν γι αυτόν.

Ο Δήμαρχος και οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι  οφείλουν να είναι οι βασικοί πυλώνες αλλά και οι φύλακες της τοπικής δημοκρατίας. Οφείλουν  σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες. Οφείλουν να  δώσουν στους εκλεγμένους προέδρους  και τοπικούς συμβούλους την ευκαιρία και την ικανοποίηση να γνωρίζουν, να συναποφασίζουν για τα δικά τους θέματα και προβλήματα και αντίστοιχα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν σαν υπεύθυνοι του δήμου αλλά και του  χωριού τους  ειδικότερα.

Αντί για όλα αυτά εμείς ως πολίτες αυτού του δήμου τι εισπράττουμε; Εισπράττουμε συμπεριφορές Δημάρχων – αρχόντων και κατά φαντασία  συνδημάρχων – αφεντών που ισοπεδώνουν κάθε έννοια τοπικής δημοκρατίας με άλλοθι το νόμο  και επικουρία τους “αόρατους” δημοτικούς συμβούλους  τους, τους  αντιδημάρχους τους, τους προέδρους δημοτικών οργανισμών και γενικών και πάσης φύσεως γραμματέων  τους  που “δεμένοι” με το λουρί της αντιμισθίας  ψηφίζουν “κατά συνείδηση” χωρίς καμία πραγματική δεύτερη σκέψη  δικαίου, λογικής και ηθικής (με την έννοια της τιμής) ως σιωπηλοί αμνοί που δεν περιμένουν τη  σφαγή τους αλλά την “ανταμοιβή”  τους.

*¨Στην πολιτική ήθος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα¨ Λένιν

**¨Μια εκδούλευση είναι κάτι από τον τομέα της ηθικής, αλλά να υπολογίζεις για ανταπόδοση, είναι κάτι από τον τομέα της οικονομίας  Τοϊσιμπέκοφ Μπ.

 

Παναγιώτης Βαρδουκέλης