Τα παιδιά είναι πάντα αθώα….

[divide icon=”circle” color=”#”] Τα παιδιά είναι πάντα αθώα….

Μια φορά κι ένα καιρό όχι πολύ μακρινό,ήταν σε ένα πάρκο δύο κοριτσάκια.Πιο πέρα ήταν κι ένα τρίτο που έπαιζε μονάχο.Το τρίτο κορίτσι λαχταρούσε να πλησιάσει τα άλλα μα δεν τολμούσε γιατί ήταν ξένο(εδώ βάλτε ότι εθνικότητα θέλετε). Δειλά ξεκίνησε προς τα κορίτσια.Σε λίγο άρχισαν όλα να παίζουν αψηφώντας τη γλώσσα.

Σίγουρα θυμάστε καλοκαίρια σε παιδική ηλικία (προ lower) πόσο ωραία παίζαμε με παιδιά που γνωρίζαμε από άλλες χώρες.Λίγο τα χέρια λίγο τα γέλια και βρίσκαμε τον κώδικα.Λοιπόν η χαρά τους δεν έμελλε να κρατήσει πολύ όταν σηκώθηκε η μάνα των κοριτσιών και ψιθυρίζοντας στο αφτί των κοριτσιών τα απομάκρυνε από το τρίτο.

Μια άλλη φορά κι ένα καιρό ήταν ένα αγόρι που από μικρό κατάλαβε ότι δεν το συγκινούσαν τα αγορίστικα παιχνίδια αυτό που όμως σίγουρα δεν άντεχε ήταν το βλέμμα του πατέρα του.Έτσι και στο σχολείο απομονώθηκε γιατί η ψυχή λαχταρούσε άλλα μα ο περίγυρος τον κορόιδευε.Και το αντιλαμβανόταν πάντα.Μίσησε τον εαυτό του για τη διαφορετικότητά του.Η μοναξιά ήταν αβάσταχτη.

Ενα άλλο αγόρι νήπιο αυτή τη φορά ήταν παιδί με ειδικές ανάγκες.Το αγόρι ήταν υπερκινητικό.Μια μέρα που φώναξε η νηπιαγωγός τις μητέρες για ενημέρωση ενώ τα παιδιά έπαιζαν όλα ,μια μητέρα έδιωξε το (ας τον πούμε Γιώργο)που έπαιζε με το παιδί της γιατί όπως είπε ξεσήκωνε και το δικό της σε φασαρία.Μιλάμε για νήπια που η φασαρία είναι στο αίμα τους.

Θα μπορούσα να σας πω και άλλες τέτοιες ιστορίες.Αυτό που θα μιλήσω όμως είναι η αγάπη….Όλοι μιλάμε για αυτήν σαν ειδήμονες .Αγαπάμε όμως μόνο ότι είναι ίδιο με μας.Το διαφορετικό στην καλύτερη περίπτωση κάνουμε οτι δεν υπάρχει στη χειρότερη το πολεμάμε.Κι έτσι μεγαλώνουμε αυριανούς θύτες ή θύματα. Συγκλονιζόμαστε όταν ακούμε για τον Αλεξ ή τον Βαγγέλη.

Τα παιδιά είναι πάντα αθώα,εμείς τους μπολιάζουμε το άσπρο και το μαύρο χωρίς καν να ξέρουμε τα χρώματα και οι ίδιοι.Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς δεν μπορούμε να απαιτούμε να αλλάξει ο κόσμος.

Αγαπάμε τα παιδιά μας με τη διαφορετικότητά τους και τα μαθαίνουμε να αγαπούν τους εαυτούς τους κι έτσι σέβονται και τους συνανθρώπους τους.

Αμπχαζία

[divide icon=”circle” color=”#”]