Του Π.Βαρδουκέλη:”Κάνουν πως διοικούν ένα δήμο που ουσιαστικά τρέχει μόνος του “

Βαδίζουμε στο δεύτερο χρόνο της διοίκησης Αναγνωστόπουλου, της  νέας αρχής δηλαδή και από ότι φαίνεται και φάνηκε δηλαδή από την πρώτη στιγμή, αυτή η τόσο δυναμική προεκλογική φούσκα, απλά έσκασε τόσο γρήγορα που ακόμη και να το ήθελε κάποιος δε θα μπορούσε να το καταφέρει.

Ο ¨νέος¨ δήμαρχος μαζί με τον πολιτικό του συνέταιρο ¨βουβό πρίγκιπα¨ της τοπικής αυτοδιοίκησης κο Βαϊνά , απλά κάνουν πως διοικούν ένα δήμο που ουσιαστικά τρέχει μόνος του.

Γράφει ο Παναγιώτης Βαρδουκέλης

Οι πολιτικές τους επιλογές, οι λάθος επιλογές προσώπων σε καίριες θέσεις αντιδημαρχίας,  ο περίκλειστος, εγωπαθής, συντηρητικός και αναβλητικός  τρόπος άσκησης της εξουσίας, η απειρία και τα θεσμικά τους λάθη, η έλλειψη επαφών και διασυνδέσεων με τα σημερινά κέντρα πολιτικών αποφάσεων,  οι επιλογές προσώπων του περιβάλλοντός τους (Γ.Γ , ειδικοί σύμβουλοι και συνεργάτες) που έχουν γίνει με προσωπικά και ρουσφετολογικά κριτήρια σε αντίθεση με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις , και τέλος ο ανύπαρκτος όπως φαίνεται προς το παρόν  σχεδιασμός για να ξεκινήσει έστω κάποτε το βαρύγδουπο και πολλά υποσχόμενο προεκλογικό τους πρόγραμμα, οδηγούν το δήμο μας σε άλλη μια τετραετία χαμένων ευκαιριών και στασιμότητας.

Από την άλλη πλευρά και μέχρι σήμερα,  ακόμη και η αντιπολίτευση αυτού του δήμου δείχνει πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά στο ρόλο της λόγω κυρίως του ότι λειτουργεί αρχηγοκεντρικά καθώς το σύνολο σχεδόν των συμβούλων της , αναγκαστικά ή όχι ,ακολουθεί τις προσωπικές πολιτικές των επικεφαλής των παρατάξεων.

Βέβαια, υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις και στο δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν – ευτυχώς θα έλεγα-και άνθρωποι είτε από την συμπολίτευση, είτε από την αντιπολίτευση (προσφάτως) που διαχώρισαν πλήρως τις θέσεις τους από τους αρχηγούς τους και τις παρατάξεις τους. (πιθανώς να ακολουθήσουν και άλλοι).

Και αυτό από μόνο του, παρόλη την αντισυμβατικότητα του,  δίνει μια μικρή ελπίδα, σε σχέση πάντα με το ότι συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Ίσως αυτό  βοηθήσει στο να ταρακουνηθούν  οι υπόλοιποι, οι ενταγμένοι στα <<μαντριά>>  έμμισθοι και άμισθοι, και να αποφασίσουν επιτέλους να σοβαρευτούν και να επιτελέσουν το ρόλο τον οποίο τους ανέθεσαν οι πολίτες , γιατί το στοίχημα μιας διοίκησης ενός δήμου σαράντα και πλέον χιλιάδων κατοίκων δεν είναι το εγώ κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, αλλά το εμείς.

Το σήμερα λοιπόν του δήμου μας χλωμό , βουβό, άτολμο και σκοτεινό. Το αύριο; Όλοι θα ευχόμασταν να γίνει το θαύμα και να αρχίζει να γλυκοχαράζει….αλλά όπως επίσης όλοι γνωρίζουμε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Τελικά όλα αυτά τα χρόνια ο δήμος μας αποδεικνύεται πως ήταν και παραμένει έρμαιο προσωπικών φιλοδοξιών και πολιτικών και άλλων συμφερόντων. Πως σημασία έχουν τα πρόσωπα και όχι ο σχεδιασμός, οι λύσεις, το αύριο τόσων πολιτών.

Κανένας σχεδιασμός για οικονομική ανάπτυξη, κανένας σχεδιασμός και αποτέλεσμα για κοινωνικές δομές και δράσεις σύγχρονες, ενταγμένες στο νέα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα. Καμία πρόβλεψη για τη στήριξη των νέων ανθρώπων. Καμία βασική σύγχρονη αυτοδιοικητική αντίληψη όπως π.χ η αντιμετώπιση του συνόλου του δήμου μας ως μία πόλη ενωμένη που κάθε γωνιά της έχει να επιδείξει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.  Ως ένα ενιαίο αστικό σύνολο που  μπορεί να αποκτήσει συνολική ταυτότητα αφού κάθε κοινότητα ανάλογα με το συγκριτικό της πλεονέκτημα  θα συμβάλλει και θα παίζει το δικό της σημαντικό ρόλο στην ίδια την πόλη στον ίδιο το Δήμο.

Ψιλά γράμματα για πολλούς όλα αυτά. Η επιλογή όμως είναι μονόδρομος προς τα μπροστά , προς το αύριο. Όσων η έπαρση τους κάνει να συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι μοναδικοί ή αναντικατάστατοι σύντομα θα διαπιστώσουν πως η ίδια η εποχή τους έχει προσπεράσει.

Το μέλλον θα έρθει και μάλιστα το πιθανότερο, χωρίς αυτούς. Άλλωστε αυτός ο δήμος αυτά τα χωριά είναι ο δικός μας τόπος,  δεν μπορεί να είναι κτήμα και έρμαιο των προσωπικών επιλογών και επιδιώξεων κανενός.

Οι εποχές επιτάσσουν να τους πούμε αντίο, να τους προσπεράσουμε, να κόψουμε επιτέλους τα σχοινιά που κρατάνε στάσιμα και τραβάνε προς τα πίσω τις ζωές μας , τα χωριά μας, την πόλη μας.

Οι εποχές επιτάσσουν αλλαγή νοοτροπίας και σχεδόν επιβάλλουν κοινή δράση και αλλαγή πορείας . Η επιλογή και κυρίως η ευθύνη είναι δική μας, όλων μας.