Του Π.Βαρδουκέλη:ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ; ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ….

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ; ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ….

Κλείνοντας σιγά σιγά τον κύκλο της η διοίκηση Αναγνωστόπουλου επιβεβαιώνει αυτό που είχα γράψει χρόνια πριν (15/4/20,e-koufalia). Μια χλωμή, άοσμη άγευστη και κυρίως λίγη «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» βαδίζει στο τέλος της. Και το ερώτημα που μένει να αιωρείται είναι ένα.

Γράφει ο Παναγιώτης Βαρδουκέλης

Ότι δεν συνέβη ή ότι δεν συμβαίνει σε επίπεδο ανάπτυξης στο δήμο μας αυτά τα χρόνια της διοίκησης Αναγνωστόπουλου είναι  ζήτημα γενικότερης αδυναμίας διοίκησης και αναποτελεσματικότητας στη διαχείριση  ή είναι κάτι πιο βαθύ που χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση ;

Όπως έχω αναλύσει και με άρθρο μου (¨Ολίγον από γιουβέτσι¨ 13/6/2021 e-koufalia.gr) μάλλον είναι το δεύτερο. Κάτι άλλωστε   που όσο περνάει ο καιρός γίνεται αντιληπτό από  όλο και περισσότερους συνάνθρωπους και συμπολίτες μας.

Ο Δήμαρχός με την περίεργη αύρα του και την ασταθή πολιτική συμπεριφορά του, έχει μάλλον  ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: φαίνεται να κρύβει μέσα του κάτι «γκρίζο», που όσο μεγαλώνει η ανασφάλεια του τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται.

Και με  την πρόσφατη συμπεριφορά του προς το κοινοτικό συμβούλιο Κουφαλίων με αφορμή το πρόγραμμα εκδηλώσεων της εμποροπανήγυρης διαφαίνεται πλέον καθαρά ότι όσο πιο βέβαιος προσπαθεί να δείχνει για τον εαυτό του τόσο δεν μπορεί να κρύψει αυτή  την γκρίζα πλευρά του, γιατί το πρόβλημα  όπως είπαμε μάλλον είναι βαθύτερο.

Όπως αναφέρει  το αγγλικό site  theconversation.com στο προφητικό -όπως αποδείχτηκε- άρθρο του ¨Μια σκοτεινή προσωπικότητα. Το σκοτάδι του Μπόρις Τζόνσον: Ένας ψυχολόγος αναλύει τα ανεξήγητα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Βρετανού Πρωθυπουργού!¨ (DrSteveTaylor  16/5/2022), και όπως αναφέρει ο Ν. Καραχάλιος σε άρθρο του σε μια πρώτη προσπάθεια παραλληλισμού, στο antinews.gr (3/7/2022),  υπάρχουν τελικά χαρακτηριστικά σε μια πολιτική προσωπικότητα που αν τα αναλύσει κάποιος μπορεί να αντιληφθεί γιατί ένα πολιτικό πρόσωπο συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται;

Υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι που δεν  αντιλαμβάνεται την πραγματικότητά του, τις αδυναμίες του, τα λάθη  ή  τις παραλείψεις του;

Διαβάζοντας λοιπόν κάποιος τα κύρια σημεία  της ανάλυσης που επιχειρείται από το βρετανικό άρθρο  για τον Μπόρις Τζόνσον, είναι σχεδόν αδύνατο να μην κάνει δεύτερες σκέψεις σύγκρισης.  Απολαύστε:

• «….η έννοια μιας «σκοτεινής τριάδας», τριών χαρακτηριστικών προσωπικότητας που ταιριάζουν – ψυχοπάθεια, ναρκισσισμόςκαι μακιαβελισμός.  Αυτό είναι λογικό, γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά σχεδόν πάντα αλληλεπικαλύπτονται και είναι δύσκολο να διαχωριστεί το ένα από το άλλο. Και τα τρία υπάρχουν σε μια ακολουθία και είναι πιο έντονα σε μερικούς ανθρώπους……»
• «…….Ένα άλλο μοντέλο με μεγαλύτερη εμβέλεια ονομάζεται «σκοτεινός παράγοντας». Αυτό υποδηλώνει ότι η ουσία του «κακού χαρακτήρα» είναι η επιθυμία να βάζεις αδίστακτα τα δικά σου συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα των άλλων και να τα επιδιώκεις ακόμα και όταν προκαλούν κακό σε άλλους. Εκτός από την ψυχοπάθεια, τον ναρκισσισμό και τον μακιαβελισμό, το «μοντέλο του σκοτεινού παράγοντα» περιλαμβάνει χαρακτηριστικά μοχθηρίας, ηθικής αποδέσμευσης (ανήθικη συμπεριφορά χωρίς να νιώθεις άσχημα), δικαιωματισμού (πιστεύεις ότι αξίζεις περισσότερα και είσαι καλύτερος από τους άλλους) και εγωισμού…..»
• «……Οι πράξεις μιας «σκοτεινής» προσωπικότητας . Υπάρχουν πολλές πτυχές της συμπεριφοράς του Johnson … που έχουν νόημα όσον αφορά αυτά τα μοντέλα. Οι «σκοτεινές» προσωπικότητες χαρακτηρίζονται από τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά της έλλειψης ενσυναίσθησης, ενσυνείδησης και ενοχής, καθώς και της αδυναμίας ανάληψης ευθυνών. Δεν μπορούν να δεχτούν ποτέ ότι φταίνε, γι’ αυτό κατηγορούν ενστικτωδώς άλλους ανθρώπους – ή άλλους εξωτερικούς παράγοντες– για αρνητικά γεγονότα. Έχουμε δει πολλές φορές τον Τζόνσον να εκτρέπει την ευθύνη …..»
• «………. έχει την τάση να παραβιάζει τους κανόνες και να αγνοεί τους σωστούς κώδικες συμπεριφοράς (ένα σημάδι ηθικής απεμπλοκής). …..

….Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό των «σκοτεινών» προσωπικοτήτων είναι ότι είναι «αποσυνδεδεμένες». Είναι παγιδευμένες μέσα στον εαυτό τους, σε μια ναρκισσιστική απομόνωση, και δυσκολεύονται να λάβουν υπόψη τις απόψεις των άλλων. Ως αποτέλεσμα, δεν έχουν ξεκάθαρη αίσθηση του πώς θα γίνουν αντιληπτές οι ενέργειές τους ή τι είδους συμπεριφορά είναι αποδεκτή……….»

• «……Ο μακιαβελισμός, το τρίτο μέρος της σκοτεινής τριάδας, σημαίνει την αδίστακτη επιδίωξη της εξουσίας για χάρη του, με την προθυμία να εγκαταλείψει την ακεραιότητα και την ηθική. Ο Τζόνσον επιδεικνύει  ένα σταθερό χαρακτηριστικό, δίνει προτεραιότητα στα ατομικά του συμφέροντα έναντι άλλων παραγόντων……Γιατί αλλιώς θα έκανε τέτοιες απερίσκεπτες υποσχέσεις στην προεκλογική εκστρατεία;….»
• «…….Αποτελεί δεδομένο ότι οι «σκοτεινές τριαδικές προσωπικότητες» είναι αυτο-απορροφούμενες, είναι αποσυνδεδεμένες από αντικειμενικά κριτήρια συμπεριφοράς και έχουν έντονη τάση προς την αυταπάτη. Επιλέγουν πληροφορίες που υποστηρίζουν τη θετική εικόνα του εαυτού τους και αγνοούν τις αρνητικές πληροφορίες. Πιστεύουν οτιδήποτε ταιριάζει στην άποψή τους για την πραγματικότητα……Οι σκοτεινές προσωπικότητες δεν ανέχονται την κριτική, και τείνουν να προσπαθούν να αποφύγουν τις αντίθετες φωνές. …….»
• «…….Δυστυχώς, είναι σύνηθες φαινόμενο οι σκοτεινές τριαδικές προσωπικότητες να «γίνονται ηγέτες». Υποκινούμενοι από μια βαθιά ασυνείδητη αίσθηση έλλειψης, έχουν έντονη επιθυμία για δύναμη και κυριαρχία. Η σκληρότητα σε συνδυασμό με την ικανότητά τους να χειραγωγούν τους άλλους σημαίνει ότι κατακτούν θέσεις εξουσίας πιο  εύκολα από τους ανταγωνιστές τους. Όταν ένας «σκοτεινός ηγέτης κατακτά την εξουσία, οι ευσυνείδητοι, οι πιο ηθικοί άνθρωποι εξαφανίζονται και παράλληλα εμφανίζονται στο προσκήνιο αντίστοιχοι «σκοτεινοί» που παίρνουν δικαιωματικά θέσεις εξουσίας από το πουθενά..Μια Κυβέρνηση που λειτουργεί κάτω από αυτές τις συνθήκες, γίνεται σύντομα αυτό που ο Πολωνός ψυχολόγος Andrzej Lobaczewski ονόμασε « παθοκρατία » – μια διοίκηση που αποτελείται από αδίστακτα άτομα χωρίς ακεραιότητα και ηθική…….»

Αυτά λοιπόν είναι τα κύρια σημεία του σκληρού άρθρου που αναφέρεται στον Β.JHONSON πρώην πλέον πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας.  Με απλή όμως  αντιπαράθεση  ονόματος μπορεί εύκολα να κάνει κάποιος σύγκριση με πολιτικά πρόσωπα του τόπου μας και να βγάλει συμπεράσματα..

 Αυτό που σίγουρα μένει είναι ένας ισχυρός προβληματισμός. Τι είναι χειρότερο; Ένας λίγος σε δυνατότητες ,«κακός», πολιτικός που ασκεί εξουσία; Ή ένας άνθρωπος με κακό χαρακτήρα που κατ΄επέκταση είναι και ένας «κακός» πολιτικός που ασκεί εξουσία;

Π. Βαρδουκέλης του Γεωργίου