Ξέδεντρο
Βράδυ στο δάσος του Ταξιάρχη, ένα έλατο στρίβει τις ρίζες του δεξιά και αριστερά. Τα άλλα έμειναν να το χαζεύουν, ώσπου ένα πήρε το θάρρος και ρώτησε τι έπαθε. <<Φεύγω είπε. Αρνούμαι να γίνω έλατο σε κάδο ανάποδα ριγμένο, με ένα σταυρό στον πάτο κολλημένο. Να με στολίσουν και να με θαυμάσουν για είκοσι μέρες. Να μου χαρίσουν συμπυκνωμένη αγάπη και όσο απότομα μου τη δώσουν, τόσο απότομα να μου την πάρουν πίσω>>. Έντρομα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Είπε τις λέξεις που δεν λέγονται.
Ένα ψηλό έλατο ( υποψήφιο θύμα πώλησης) ρώτησε:<< τί είσαι; αντάρτης ή λαγός;>>
<< Τίποτα από τα δύο αποκρίθηκε. Το βραβείο προσωπικότητας σας το χαρίζω. Κι αν θέλεις λόγια ανθρωπινά να σου μιλήσω: Δεν είναι ώρα στη σύνταξη να βγω, είναι όμως ώρα να την εξασφαλίσω
Προχθές το βράδυ που έβρεχε ήμουν στο πνευματικό κέντρο και βγήκα για τσιγάρο ( ναι το ξέρω έχετε δίκαιο όλοι οι αντικαπνιστές) anyway…ακριβώς απέναντι έβλεπα ένα έλατο το οποίο γυάλιζε όπως ήταν βρεγμένο κάτω από το φως του προβολέα. Η εικόνα του ήταν τόσο όμορφη που με καθήλωσε. Τόσο που ξέχασα να το φωτογραφίσω( κάτι που δεν σου κρύβω με στοιχειώνει). Και λέω…πες μου ποιος ζωγράφος, φωτογράφος, ποιητής θα μπορούσε να το αποτυπώσει καλύτερα; Ποιος στολίζει ποιο όμορφα από την φύση;
Καλό μήνα να έχεις και ακόμα καλύτερα Χριστούγεννα!”