* e-koufalia.gr * Ανεξάρτητη ενημέρωση για το Δήμο Χαλκηδόνος
1η Απριλίου έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59
Του Ανδρέα Κλεάνθους
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι κάθε σελίδα της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας είναι γεμάτη με θυσίες και ηρωικά κατορθώματα που καμιά φυλή δεν έχει να παρουσιάσει .
Κάθε πιθαμή ελληνικής γης είναι ποτισμένη με αίμα μαρτύρων και ηρώων που έπεσαν υπέρ της πίστεως και πατρίδος .Υπάρχει όμως μια γωνιά του ελληνισμού που κατέχει θέση ξεχωριστή και αυτή είναι η πολύπαθη και μαρτυρική Κύπρος .Γη ελληνική πάνω από 3.000 χρόνια ,δόξασε τη φυλή με τον πολιτισμό και τους αγώνες της .Αυτό το μεγαλείο και την αθανασία της ελληνικής ψυχής εκφράζει μέσα από το ποίημά του ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδη: 8Η Ρωμιοσύνη εν ’φυλή συνότζιαιρη το κόσμου ΄ κανένας δεν ευρέθητζιεν για να την ιξιλείψει , κανένας γιατί σιέπει την που τα’ ψη ο θεός μου .Η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί , όντας ο κόσμος λείψει .
Σημαντικός σταθμός στη νεότερη ιστορία της Κύπρου είναι το έτος 1878. Η Κύπρος τότε αλλάζει κατακτητή . Οι Τούρκοι που την κατείχαν ως τότε , την παραχωρούν στους Άγγλους. Ο πονεμένος λαός πίστεψε πως η Αγγλία , χώρα πολιτισμένη και χριστιανική θα παραχωρούσε επιτέλους στο πολύπαθο νησί αυτοδιάθεση , για να μην εκπληρώσει τον προαιώνιο πόθο του. Την ΕΝΩΣΗ με την μητέρα Ελλάδα . Σύντομα όμως οι προσδοκίες διαψεύστηκαν. Ο νέος δυνάστης αποδείχθηκε σκληρός και πιεστικός όπως και ο προηγούμενος. Οι προδομένοι ακρίτες του νότου συνειδητοποιούν ότι με την διπλωματία είναι αδύνατο να επιτύχουν την εκπλήρωση των προαιώνιων πόθων τους. Ως Έλληνες , γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται με αίμα.
Οι εκρήξεις που συγκλόνισαν την Κύπρο τα ξημερώματα της 1ης Απριλίου του 1955και οι προκηρύξεις της ΕΟΚΑ που σκέπασαν το νησί , σηματοδότησαν την έναρξη του τετράχρονου αγώνα.
Μέσα στα επόμενα 4 χρόνια γράφεται το ηρωικό έπος του 1955 ένα από τα ενδοξότερα που έχει παρουσιάσει η ελληνική ιστορία. Μια χούφτα άνθρωποι, υψώνουν το ανάστημά τους στη μεγάλη βρετανική αυτοκρατορία. Η ανθρωπότητα μένει και πάλι κατάπληκτη μπροστά στο νέο ελληνικό θαύμα. Ο πόλεμος είναι άνισος και σκληρός. Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν όλα τα ανθρώπινα μέσα για να δαμάσουν το φρόνημα του λαού. Εξορίζουν από το νησί βασικά στελέχη του αγώνα , εφαρμόζουν κατ’ οίκον περιορισμούς. Κλείνουν στα κρατητήρια αγωνιστές και τους υποβάλλουν σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Καταδικάζουν σε θάνατο δι’ απαγχονισμού 9 νεαρά παλικάρια δίχως σοβαρή κατηγορία. Τίποτα όμως δεν μπόρεσε να δαμάσει τη δύναμη της ψυχής και να σβήσει το όνειρο της λευτεριάς .
ΕΟΚΑ 1955-59, Ντοκιμαντέρ αφιέρωμα από το το ΡΙΚ
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=9YOArZZpUN8[/embedyt]Βασικό γνώρισμα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ είναι ότι αποτελεί αποκλειστικό δημιούργημα των νέων. Των παιδιών του Δημοτικού, του Γυμνασίου και της αμέσως μετά ηλικίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μαθητές διοργανώνουν έξω από τα σχολεία διαδηλώσεις όπου βρίσκονται αντιμέτωποι με τους πανίσχυρους βρετανούς στρατιώτες.
Σαν όνειρο ορθώνεται μπροστά μας η εικόνα του αμούστακου κι άπειρου μαθητή που με τη χειροβομβίδα και τ αυτοσχέδιο όπλο στο χέρι, έβγαινε να προϋπαντήσει τους έμπειρους και πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες . Η εικόνα των παιδιών που ξεχύνονταν στους δρόμους αγνοώντας τις σφαίρες των σιδερόφρακτων στρατευμάτων του κατακτητή, που ανέβαιναν στις στέγες των σχολείων και με πέτρες, τούβλα και ξύλα αντιμετώπιζαν τα κροταλίσματα των οπλοπολυβόλων.
Χωρίς αμφιβολία, ο ηρωικότερος αγωνιστής του έπους του 1955 ήταν ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, ο θρυλικός Γρηγόρης Αυξεντίου. Αγαπούσε με πάθος την Ελλάδα και θεωρούσε μεγάλη του τιμή που φορούσε την στολή του έλληνα αξιωματικού. Τη λευτεριά μας – έγραφε σε φίλο του- θα την υπογράψω σε οποιανδήποτε στιγμή μου ζητηθεί, με το αίμα μου. Και η μεγάλη στιγμή έφτασε. Μετά από αξιόλογη δράση στην ΕΟΚΑ έπεσε θύμα προδοσίας. Στις 3 Μαρτίου 1957, μέσα από το κρησφύγετό του, κοντά στην Ιερά Μονή Μαχαιρά φωνάζει σαν άλλος Λεωνίδας το «Μολών Λαβέ» στους 5.000 στρατιώτες που ήρθαν να τον συλλάβουν. Αφού διέταξε τους στρατιώτες του να φύγουν, δίνει μόνος του επί οκτώ ολόκληρες ώρες σκληρή μάχη με τους στρατιώτες της 3ης στρατιάς πεζικού. Τέλος, καίγεται σαν λαμπάδα με βενζίνη που του έριξαν οι άνανδροι πολιορκητές του για φωτίζει με το ολοκαύτωμά του τις επόμενες γενιές στο δρόμο της θυσίας. Του Αντρειωμένου ο Θάνατος, Θάνατος δεν λογιέται
Θυμούμαστε σήμερα και τιμούμε επίσης τους ήρωες της Κυπριακής ελευθερίας: τον τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη, τον Δημητρίου, τον Καραολή, τον Δράκο, τον Μούσκο, τον Λένα, τον Πίττα, τον Κάρυο, τον Σαμάρα τον Παπακυριακού και τόσους άλλους, ονόματα λεβεντιάς που έπεσαν και έβαψαν με το αίμα τους τη γη μας για να μπορούμε σήμερα εμείς να ζούμε ελεύθεροι.
Γιορτάζοντας την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου 1955 και τιμώντας τους επικούς ήρωες μας και τους αφανείς εργάτες της λευτεριάς, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ούτε για λησμονιά και εκφυλισμό ούτε για έριδες, για προσωπικούς εγωισμούς και μικροκομματικές επιλογές.
Άλλες χαμένες πατρίδες δεν πρέπει να θρηνήσουμε. Το έχουμε χρέος στους ήρωες και τους μάρτυρες του ανεπανάληπτου έπους του 1955 σε κείνους – Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες – που έπεσαν το 1974 προσπαθώντας να κρατήσουν τις Θερμοπύλες του Νότου και σε κείνους που σαπίζουν σε κάποια Τουρκική φυλακή αγνοούμενοι.
Ο κατάλογος των ηρώων και τον ηρωικών πράξεων από τον αγώνα της ΕΟΚΑ είναι μεγάλος. Με την θυσία τους , την αυταπάρνηση , το παράδειγμα τους θα μείνουν για πάντα αθάνατοι .
Εμείς οι σημερινοί Έλληνες έχουμε χρέος απέναντι σ’ αυτούς τους ηρωικούς νέους , να πράξουμε ό,τι μας είναι δυνατό ώστε ο ελληνισμός της Κύπρου να μην χαθεί. Να συνειδητοποιήσουμε πως 3.500 χρόνια ελληνικής παρουσίας στην Κύπρο δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να σβήσουν ξαφνικά. Έχουμε χρέος ιστορικό να μην παραγράψουμε τα εθνικά μας δίκαια .
Σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν στα δοξασμένα ελληνικά χώματα της Κύπρου, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ. Πιστοί προσκυνητές της δόξας τους ας πορευτούμε στο δρόμο που εκείνοι χάραξαν.
Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σου να καθαρίσουμε το δικό μας .
Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σου να μπολιάσουμε το δικό μας , να μην μπορεί πια ποτέ να το ξεθωριάσει ο φόβος.
Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα να μας κοιτάζει μην ξεστρατίσουμε.
Να πάρουμε την τελευταία σου πνοή ν’ χουμε ν’ αναπνέουμε οξυγόνο χιλιάδες χρόνια .
Να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις να’ χουμε να τραγουδάμε εμβατήρια ανεξάντλητα για την λευτεριά .
Το παράδειγμα των επωνύμων και των ανωνύμων αγωνιστών του 1955-59 που τιμούμε σήμερα , ας καθοδηγήσει ως φωτεινός φάρος τις επερχόμενες γενιές
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
Κλεάνθους Ανδρέας καθηγητής Θεολόγος, τέως Λυκειάρχης.
